Powered By Blogger

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ !

Η φύση μας έχει προικίσει μ'αυτό το καταστροφικό κι υπέροχο εργαλείο που σκέφτεται συνέχεια, ακούραστα κι απαιτητικά. Τον καταπιεστικό νου μας !
Όλοι ζούμε συντροφιά με το φάντασμά του. Λες κι υπάρχει για να μας τριβελίζει ανελέητα. Αρνείται να βιώνει και να συνυπάρχει μόνο με το παρόν κι αρχίζει να παίζει συνέχεια μαζί μας το διαβρωτικό παιχνίδι των "αν....και των όταν". Αν αλλάξει αύριο αυτή η κατάσταση στη ζωή μου...όταν θα τελειώσει κι αυτή η δυσκολία, αν αυτό γίνει..όταν κατορθώσω το άλλο. Και μπαίνουμε όλοι στη σειρά και περιμένουμε ν'αρχίσουμε να ζούμε. Σε μελλοντικό χρόνο κι όχι ενεστώτα. Όταν κι αν τακτοποιηθούν τα υποθετικά σενάρια που γράφουμε στο μυαλό μας. Ξεχνάμε ότι το μόνο που έχουμε ν'αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα είναι η παρούσα στιγμή που ζούμε, τα συναισθήματα που βιώνουμε στο Τώρα και το Σήμερα. Εθισμένοι όλοι στην αναμονή μιας καλύτερης ζωής που προβάλλουμε πάντα στο άγνωστο μέλλον. Θέλουμε αυτό που νομίζουμε ότι θα έρθει. Δε θέλουμε αυτό που υπάρχει κι είναι η μόνη αναμφισβήτητη αλήθειά μας. Κι εκτός απ'τις προσωπικές ανηφοριές του καθενός, από κοντά κι η επικαιρότητα, η ειδησεογραφία να μας θυμίζει πόσο άνοστη, άδικη και κοπιαστική είναι η καθημερινότητα μας. Οικονομική κρίση, αύξηση της τρομοκρατίας, πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα, δυστυχήματα...και τελειωμό δεν έχει.
Πάλι ο νους όμως θα κάνει τα σκέρτσα και τα τερτίπια του κι ας είναι τις περισσότερες φορές ολίγον παράφρων ! Πάλι θ'ανατρέξει στην ελπίδα και στο όνειρο. Ναι, δεν αρέσει σε όλους μας το παρόν. Αρνούμαστε πολλοί το παράλογο σήμερα, χαζολογούμε με τη φωτογραφία του αύριο που θα ξημερώσει...κι είμαστε σίγουροι ότι θα είναι καλύτερο !
Για αρχή.... τι όμορφα που θα'ταν "αν" έβλεπα ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, γευόμουν την αλμύρα της θάλασσας, περπατούσα ξυπόλητη στην παραλία, "όταν" κι "αν" πάω διακοπές το καλοκαίρι, σ'ένα κυκλαδίτικο νησί !