Powered By Blogger

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Είναι όλοι τους υπέροχοι !!

Διάλεξα ειδικά τη σημερινή "συμβολική" ημέρα για να ευχηθώ σε όλους μας ..Καλό Φθινόπωρο... Το πρωί έγινε στο Ζάππειο η ετήσια εκδήλωση ...του "Άλμα Ζωής"...αφιερωμένη στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν τη μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Πλήθος κόσμου, πολλά μικρά παιδιά...παντού γέλιο...χαρά... τραγούδι...
Άσπρα μπλουζάκια εμείς... Ροζ όσοι παλεύουν στην άλλη πλευρά του ποταμού... Δυο χρώματα που καθορίζουν τόσο απλά το παρασκήνιο της πορείας ενός κοινού θεατρικού έργου στο παιχνίδι της καθημερινότητας...Το φαντάζεστε ?? Η μιζέρια, η κινδυνολογία, η απαισιόδοξη πρόβλεψη για το μέλλον, ακόμα και το πένθος της απώλειας για ορισμένους... είχαν τραπεί σε άτακτο φυγή !!
Πόση ψυχική δύναμη !! Πόσο όμορφα μηνύματα για τη ζωή !! για όσους τυχερούς παρευρεθήκαμε... Φυσικά και πολλοί άντρες που νοσούν..αναμεσά μας .... μια παρέα συμπαράστασης όλοι μαζί.. Τα δύσκολα συσπειρώνουν τις καρδιές....ενώνουν τους κοινούς αγώνες.... και διδάσκουν μαθήματα ψυχικής ενδυνάμωσης...
Τις βαθύτατες ευχές μας για το μέλλον !! Είσαστε όλοι Υπέροχοι !!

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ !

Γνωρίζονταν από μαθήτριες.Μαζί στις πρώτες εφηβικές αναζητήσεις του νου και της καρδιάς, μαζί στα πρώτα χτυποκάρδια. Κι ύστερα τράβηξαν η καθεμιά το δρόμο της, ζώντας πότε τη μαγεία και τ’ όνειρο, και πότε τον εφιάλτη. Προσπάθησαν κάποτε πάλι μαζί ν’ ανασυγκροτήσουν τη ζωή τους. Η μια, διαλυμένη στην ψυχή απ’ την κακοποίηση του κορμιού της και την προδοσία του μεγάλου έρωτα· η άλλη, χτυπημένη στο σώμα από ύπουλη αρρώστια. Πάλεψαν με τη φθορά που φέρνει ο χρόνος, με τους δαίμονες του παρελθόντος και των αναμνήσεων, το φόβο για τα άγνωστα μελλούμενα! Ένα λοφάκι τη φορά. Το βουνό φάνταζε ακόμη στα μάτια μας πελώριο! Δεν κάναμε κάτι σημαντικό, ανατρεπτικό ή εντυπωσιακό. Προσπαθούσαμε να πιαστούμε από μικρές χαρές ώστε να ξορκίσουμε το φόβο και την ανασφάλειά μας. Δε γράφαμε καμιά Ιστορία. Δε γεννηθήκαμε εμείς να κατακτήσουμε τις ψηλότερες βουνοκορφές. Αφήσαμε τα Ιμαλάια για άλλους! Μια ιστορία για τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και της φιλίας και για τις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή.

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

ΕΥΣΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ ! !

Όταν κάποιος γράφει στη μητρική του γλώσσα είναι απόλυτος διαχειριστής της ατμόσφαιρας, των νοημάτων και των συναισθημάτων που επιθυμεί να μεταδώσει στους αναγνώστες του. Φροντίζει το κείμενό του σαν ένα πολύτιμο κομμάτι απ'τον ίδιο του τον εαυτό.
Στον αντίποδα βρίσκεται αντίστοιχα ο κάθε μεταφραστής οποιουδήποτε κειμένου ή βιβλίου.
Καλείται από τη μια να υπηρετήσει πιστά μια γλωσσολογική εργασία ρουτίνας, από την άλλη να καταθέσει ψυχή σε λέξεις και προτάσεις, με αίσθημα υπευθυνότητας κι αλληλεγγύης, χωρίς να προδώσει τον άγνωστο συνεργάτη του που δε γνωρίζει...που ίσως κατοικεί στα πέρατα του κόσμου...
Ξαναγράφει με τον τρόπο του ένα βιβλίο απ'την αρχή. Με κόπο, σύνεση κι αξιοπιστία.
Στην ικανότητα ενός μεταφραστή στηρίζεται πολλές φορές αποκλειστικά η μαγεία κι η ομορφιά που εκπέμπουν κι αναδεικνύουν μια ιστορία.
Όταν δε η συγκεκριμένη τέχνη γίνεται πολύπλοκη, παράδειγμα, ένα βιβλίο απ'τα ρώσικα να μεταφραστεί στα γαλλικά και στη συνέχεια στα ελληνικά, τότε ο ρόλος κι η ενδελέχεια του επαγγελματία γίνονται καθοριστικά στοιχεία.
Συγχαρητήρια... συνήθως αφανείς υπηρέτες μιας τέχνης...κυρίες και κύριοι που το όνομά σας δυστυχώς οι περισσότεροι το προσπερνάμε σύντομα κι επιφανειακά.
Θα δανειστώ ένα τυχαίο παράδειγμα σαν απόδειξη των λόγων μου.
Την εξαιρετική κι εύστοχη μετάφραση της Κας Κατερίνας Ρούφου στο ατμοσφαιρικό κι υπερβατικό "Το παιχνίδι του αγγέλλου" του ισπανού Κάρλος Θαφόν !
Περπάτησα μαζί της στη Βαρκελώνη του '30 ! Το απόλαυσα !

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι !!

Με το που έπιασε ο Ιούνης, είπα είναι η κατάλληλη στιγμή για την ευχή...το καλό καλοκαίρι, με τον τρόπο που το εννοεί ο καθένας μας. "Περίμενε λίγο" σκέφτηκα, τα παιδιά έχουν ακόμα εξετάσεις στο σχολείο, μην παίξεις με τον πόνο τους. Αργότερα έπιασαν τα μπουρίνια κι οι δροσούλες. Φρέναρα...κανείς μας δεν είχε καλοκαιρινή διάθεση με συννεφιασμένο ουρανό.
Φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται στο τηλέφωνο ότι αποκλείστηκαν από απεργούς που δεν άφησαν το πλοίο του προορισμού τους να αποπλεύσει. Άλλοι γκρίνιαζαν ότι θα ξεμείνουν, εξαιτίας του μεγάλου οικονομικού κόστους των διακοπών.
"Καλό καλοκαίρι" ισοδυναμούσε με μια αίσθηση ερήμωσης...
Κι έπιασε γρήγορα ο Ιούλης, οι απογευματινές καταιγίδες συνεχίζονται, η πολιτική κι οικονομική κατάσταση ίδια κι απαράλλακτη σαν τη μέρα της μαρμότας.
Η μιζέρια και το σφίξιμο δεν πάνε όμως διακοπές. Εδώ κάθονται στο σβέρκο και μας χλευάζουν καθημερινά. Κι οι του θηλυκού γένους δεν έχουν κι αποκούμπι τις μπάλες να πηγαινοέρχονται στο Μουντιάλ !
Εντάξει ! μη σκάσουμε κιόλας. Οι διακοπές είναι, φορές, σαν τα Σαββατοκύριακα. Περιμένεις πολλά και καταλήγεις με την ίδια ρουτίνα της εβδομάδας.
Το καλοκαίρι είναι περισσότερο ταξίδι και φυγή της ψυχής και των ονείρων.
Καρδιοχτύπι για όσα λαχταράμε να ζήσουμε, τυρκουάζ παραλίες, γραφικά σοκάκια και γραφικές ταβερνούλες της σκέψης και του μυαλού μας. Γαλήνη για τα κύματα που φανταζόμαστε να παφλάζουν στα πόδια μας....
Αρκεί να τα περιμένουμε με χαμόγελο κι άσβεστη ελπίδα. Όλα κάποτε έρχονται....ο καθένας τα βιώνει με τη σειρά του...
Το πιο σημαντικό είναι η επιστροφή στο ρυθμό του φθινοπώρου, να μας βρει όλους γερούς, αισιόδοξους και χωρίς να μετράμε απουσίες.

Ας έχουμε πάντα τον ήλιο μέσα μας !!

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ..... ΑΝΑΠΟΔΑ !

Ας δώσω τις ευχές μου φέτος εκεί που επιθυμώ πραγματικά.... κι ας φανεί λίγο ανάποδο, ενοχλητικό κι ανορθόδοξο. Το σηκώνει και το κλίμα της τρέλας των ημερών.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που λαχταρούν να κρατήσουν ένα μωρό στην αγκαλιά κι ακόμα ο ουρανός δεν τις αξίωσε, κι ας νιώθουν γεννημένες μάνες.
Χρόνια πολλά στις άτεκνες, κι όχι μόνο, θείες, φίλες, γειτόνισσες, συμπαραστάτριες που στάθηκαν μανάδες για τα παιδιά αγαπημένων προσώπων.
Χρόνια πολλά στους αρσενικούς μαναδοπατεράδες, που στέκονται δίπλα στα παιδιά τους μάνα και πατέρας μαζί.
Χρόνια πολλά στην πεταμένη μάνα-αντικείμενο του τρίτου κόσμου.
Χρόνια πολλά στη βιασμένη γυναίκα-μάνα.
Χρόνια πολλά στη μάνα που έμαθε να ανέχεται, ν'αγαπά με δύσκολο τρόπο και να δίνει σ'ένα παιδί που δε θέλησε ποτέ. Κι αυτό δικαίωμα είναι.
Χρόνια πολλά στη μάνα της φυλακής και της κόλασης....του πόνου και της λησμονιάς.
Χρόνια πολλά στην πατρίδα μάνα, έχει τόσο ανάγκη την αγάπη των παιδιών της !
Χρόνια πολλά στη μάνα Γη που παραμένει φιλόξενη, υπομονετική και γενναιόδωρη με τους κανίβαλους που την κατοικούν.