ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ !

Γνωρίζονταν από μαθήτριες.Μαζί στις πρώτες εφηβικές αναζητήσεις του νου και της καρδιάς, μαζί στα πρώτα χτυποκάρδια. Κι ύστερα τράβηξαν η καθεμιά το δρόμο της, ζώντας πότε τη μαγεία και τ’ όνειρο, και πότε τον εφιάλτη. Προσπάθησαν κάποτε πάλι μαζί ν’ ανασυγκροτήσουν τη ζωή τους. Η μια, διαλυμένη στην ψυχή απ’ την κακοποίηση του κορμιού της και την προδοσία του μεγάλου έρωτα· η άλλη, χτυπημένη στο σώμα από ύπουλη αρρώστια. Πάλεψαν με τη φθορά που φέρνει ο χρόνος, με τους δαίμονες του παρελθόντος και των αναμνήσεων, το φόβο για τα άγνωστα μελλούμενα! Ένα λοφάκι τη φορά. Το βουνό φάνταζε ακόμη στα μάτια μας πελώριο! Δεν κάναμε κάτι σημαντικό, ανατρεπτικό ή εντυπωσιακό. Προσπαθούσαμε να πιαστούμε από μικρές χαρές ώστε να ξορκίσουμε το φόβο και την ανασφάλειά μας. Δε γράφαμε καμιά Ιστορία. Δε γεννηθήκαμε εμείς να κατακτήσουμε τις ψηλότερες βουνοκορφές. Αφήσαμε τα Ιμαλάια για άλλους! Μια ιστορία για τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και της φιλίας και για τις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή.

ΕΥΣΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ ! !

Όταν κάποιος γράφει στη μητρική του γλώσσα είναι απόλυτος διαχειριστής της ατμόσφαιρας, των νοημάτων και των συναισθημάτων που επιθυμεί να μεταδώσει στους αναγνώστες του. Φροντίζει το κείμενό του σαν ένα πολύτιμο κομμάτι απ'τον ίδιο του τον εαυτό.
Στον αντίποδα βρίσκεται αντίστοιχα ο κάθε μεταφραστής οποιουδήποτε κειμένου ή βιβλίου.
Καλείται από τη μια να υπηρετήσει πιστά μια γλωσσολογική εργασία ρουτίνας, από την άλλη να καταθέσει ψυχή σε λέξεις και προτάσεις, με αίσθημα υπευθυνότητας κι αλληλεγγύης, χωρίς να προδώσει τον άγνωστο συνεργάτη του που δε γνωρίζει...που ίσως κατοικεί στα πέρατα του κόσμου...
Ξαναγράφει με τον τρόπο του ένα βιβλίο απ'την αρχή. Με κόπο, σύνεση κι αξιοπιστία.
Στην ικανότητα ενός μεταφραστή στηρίζεται πολλές φορές αποκλειστικά η μαγεία κι η ομορφιά που εκπέμπουν κι αναδεικνύουν μια ιστορία.
Όταν δε η συγκεκριμένη τέχνη γίνεται πολύπλοκη, παράδειγμα, ένα βιβλίο απ'τα ρώσικα να μεταφραστεί στα γαλλικά και στη συνέχεια στα ελληνικά, τότε ο ρόλος κι η ενδελέχεια του επαγγελματία γίνονται καθοριστικά στοιχεία.
Συγχαρητήρια... συνήθως αφανείς υπηρέτες μιας τέχνης...κυρίες και κύριοι που το όνομά σας δυστυχώς οι περισσότεροι το προσπερνάμε σύντομα κι επιφανειακά.
Θα δανειστώ ένα τυχαίο παράδειγμα σαν απόδειξη των λόγων μου.
Την εξαιρετική κι εύστοχη μετάφραση της Κας Κατερίνας Ρούφου στο ατμοσφαιρικό κι υπερβατικό "Το παιχνίδι του αγγέλλου" του ισπανού Κάρλος Θαφόν !
Περπάτησα μαζί της στη Βαρκελώνη του '30 ! Το απόλαυσα !

Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι !!

Με το που έπιασε ο Ιούνης, είπα είναι η κατάλληλη στιγμή για την ευχή...το καλό καλοκαίρι, με τον τρόπο που το εννοεί ο καθένας μας. "Περίμενε λίγο" σκέφτηκα, τα παιδιά έχουν ακόμα εξετάσεις στο σχολείο, μην παίξεις με τον πόνο τους. Αργότερα έπιασαν τα μπουρίνια κι οι δροσούλες. Φρέναρα...κανείς μας δεν είχε καλοκαιρινή διάθεση με συννεφιασμένο ουρανό.
Φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται στο τηλέφωνο ότι αποκλείστηκαν από απεργούς που δεν άφησαν το πλοίο του προορισμού τους να αποπλεύσει. Άλλοι γκρίνιαζαν ότι θα ξεμείνουν, εξαιτίας του μεγάλου οικονομικού κόστους των διακοπών.
"Καλό καλοκαίρι" ισοδυναμούσε με μια αίσθηση ερήμωσης...
Κι έπιασε γρήγορα ο Ιούλης, οι απογευματινές καταιγίδες συνεχίζονται, η πολιτική κι οικονομική κατάσταση ίδια κι απαράλλακτη σαν τη μέρα της μαρμότας.
Η μιζέρια και το σφίξιμο δεν πάνε όμως διακοπές. Εδώ κάθονται στο σβέρκο και μας χλευάζουν καθημερινά. Κι οι του θηλυκού γένους δεν έχουν κι αποκούμπι τις μπάλες να πηγαινοέρχονται στο Μουντιάλ !
Εντάξει ! μη σκάσουμε κιόλας. Οι διακοπές είναι, φορές, σαν τα Σαββατοκύριακα. Περιμένεις πολλά και καταλήγεις με την ίδια ρουτίνα της εβδομάδας.
Το καλοκαίρι είναι περισσότερο ταξίδι και φυγή της ψυχής και των ονείρων.
Καρδιοχτύπι για όσα λαχταράμε να ζήσουμε, τυρκουάζ παραλίες, γραφικά σοκάκια και γραφικές ταβερνούλες της σκέψης και του μυαλού μας. Γαλήνη για τα κύματα που φανταζόμαστε να παφλάζουν στα πόδια μας....
Αρκεί να τα περιμένουμε με χαμόγελο κι άσβεστη ελπίδα. Όλα κάποτε έρχονται....ο καθένας τα βιώνει με τη σειρά του...
Το πιο σημαντικό είναι η επιστροφή στο ρυθμό του φθινοπώρου, να μας βρει όλους γερούς, αισιόδοξους και χωρίς να μετράμε απουσίες.

Ας έχουμε πάντα τον ήλιο μέσα μας !!

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ..... ΑΝΑΠΟΔΑ !

Ας δώσω τις ευχές μου φέτος εκεί που επιθυμώ πραγματικά.... κι ας φανεί λίγο ανάποδο, ενοχλητικό κι ανορθόδοξο. Το σηκώνει και το κλίμα της τρέλας των ημερών.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που λαχταρούν να κρατήσουν ένα μωρό στην αγκαλιά κι ακόμα ο ουρανός δεν τις αξίωσε, κι ας νιώθουν γεννημένες μάνες.
Χρόνια πολλά στις άτεκνες, κι όχι μόνο, θείες, φίλες, γειτόνισσες, συμπαραστάτριες που στάθηκαν μανάδες για τα παιδιά αγαπημένων προσώπων.
Χρόνια πολλά στους αρσενικούς μαναδοπατεράδες, που στέκονται δίπλα στα παιδιά τους μάνα και πατέρας μαζί.
Χρόνια πολλά στην πεταμένη μάνα-αντικείμενο του τρίτου κόσμου.
Χρόνια πολλά στη βιασμένη γυναίκα-μάνα.
Χρόνια πολλά στη μάνα που έμαθε να ανέχεται, ν'αγαπά με δύσκολο τρόπο και να δίνει σ'ένα παιδί που δε θέλησε ποτέ. Κι αυτό δικαίωμα είναι.
Χρόνια πολλά στη μάνα της φυλακής και της κόλασης....του πόνου και της λησμονιάς.
Χρόνια πολλά στην πατρίδα μάνα, έχει τόσο ανάγκη την αγάπη των παιδιών της !
Χρόνια πολλά στη μάνα Γη που παραμένει φιλόξενη, υπομονετική και γενναιόδωρη με τους κανίβαλους που την κατοικούν.

ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ !

Η φύση μας έχει προικίσει μ'αυτό το καταστροφικό κι υπέροχο εργαλείο που σκέφτεται συνέχεια, ακούραστα κι απαιτητικά. Τον καταπιεστικό νου μας !
Όλοι ζούμε συντροφιά με το φάντασμά του. Λες κι υπάρχει για να μας τριβελίζει ανελέητα. Αρνείται να βιώνει και να συνυπάρχει μόνο με το παρόν κι αρχίζει να παίζει συνέχεια μαζί μας το διαβρωτικό παιχνίδι των "αν....και των όταν". Αν αλλάξει αύριο αυτή η κατάσταση στη ζωή μου...όταν θα τελειώσει κι αυτή η δυσκολία, αν αυτό γίνει..όταν κατορθώσω το άλλο. Και μπαίνουμε όλοι στη σειρά και περιμένουμε ν'αρχίσουμε να ζούμε. Σε μελλοντικό χρόνο κι όχι ενεστώτα. Όταν κι αν τακτοποιηθούν τα υποθετικά σενάρια που γράφουμε στο μυαλό μας. Ξεχνάμε ότι το μόνο που έχουμε ν'αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα είναι η παρούσα στιγμή που ζούμε, τα συναισθήματα που βιώνουμε στο Τώρα και το Σήμερα. Εθισμένοι όλοι στην αναμονή μιας καλύτερης ζωής που προβάλλουμε πάντα στο άγνωστο μέλλον. Θέλουμε αυτό που νομίζουμε ότι θα έρθει. Δε θέλουμε αυτό που υπάρχει κι είναι η μόνη αναμφισβήτητη αλήθειά μας. Κι εκτός απ'τις προσωπικές ανηφοριές του καθενός, από κοντά κι η επικαιρότητα, η ειδησεογραφία να μας θυμίζει πόσο άνοστη, άδικη και κοπιαστική είναι η καθημερινότητα μας. Οικονομική κρίση, αύξηση της τρομοκρατίας, πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα, δυστυχήματα...και τελειωμό δεν έχει.
Πάλι ο νους όμως θα κάνει τα σκέρτσα και τα τερτίπια του κι ας είναι τις περισσότερες φορές ολίγον παράφρων ! Πάλι θ'ανατρέξει στην ελπίδα και στο όνειρο. Ναι, δεν αρέσει σε όλους μας το παρόν. Αρνούμαστε πολλοί το παράλογο σήμερα, χαζολογούμε με τη φωτογραφία του αύριο που θα ξημερώσει...κι είμαστε σίγουροι ότι θα είναι καλύτερο !
Για αρχή.... τι όμορφα που θα'ταν "αν" έβλεπα ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, γευόμουν την αλμύρα της θάλασσας, περπατούσα ξυπόλητη στην παραλία, "όταν" κι "αν" πάω διακοπές το καλοκαίρι, σ'ένα κυκλαδίτικο νησί !

Ο ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΣ ΣΟΦΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΟΣΚΑΡ !

Έχει έναν υπέροχο καταγάλανο Ουρανό ! Ο Όσκαρ λιάζεται αμέριμνος κι ευτυχισμένος στο μπαλκόνι. Χαίρεται τη μέρα, απολαμβάνει τον ήλιο. Δε μοιάζει να κουβαλά περιττό φορτίο απ'το παρελθόν. Ό,τι συνέβηκε χθες...πέρασε. Το έχει διαγράψει. Ούτε το αύριο τον προβληματίζει. Όταν έρθει η ώρα του θα το αντιμετωπίσει. Το σοφό σκυλάκι γνωρίζει απ'την αρχέγονη φύση του ότι του ανήκει μόνο το παρόν. Κι αυτό το παρόν το βιώνει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
Αν ξαφνικά περάσει απ'το δρόμο μια ανεπιθύμητη γι αυτόν παρουσία, θα ταράξει για λίγο τη γαλήνη του. Θα σηκωθεί να γαυγίσει και ν'απειλήσει τον υποτιθέμενο εισβολέα. Αλλά ως εκεί. Δε δημιουργεί πολεμική σύρραξη, δε φορτίζεται με αρνητισμό, ούτε σκέφτεται πως θα προασπιστεί μελλοντικά το έδαφός του.
Στη βροχή, το κρύο και το αγιάζι μελαγχολεί, κουλουριάζεται και μιζεριάζει. Δεν αντιστέκεται σ'αυτό που υπάρχει, ούτε στα αισθήματά του. Με τη σοφία στα εκφραστικά του ματάκια ότι....κι αυτό θα προσπεράσει, ας μην του δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα απ'ότι αξίζει.
Ο καθημερινός του περίπατος είναι πάντα γι εκείνον μια μικρή γιορτή. Πάλλεται από χαρά. Η ουρίτσα του, τα υπέροχα αυτιά του, ολόκληρο το σώμα του συμμετέχουν σ'ένα ξέφρενο ξέσπασμα συναισθημάτων, μόνο για μια βόλτα, ασήμαντη και ρουτινιάρικη για μας. Λες κι ανακαλύπτει συνέχεια καινούργιες ομορφιές στο περιβάλλον που εμάς μας διαφεύγουν. Μυρίζει ατέλειωτες στιγμές τα μικρά φυλλαράκια, τους μίσχους και τους καρπούς, τρελαίνεται να κυλιέται χαρούμενα πάνω στα ξερόχορτα. Δεν έχει ανάγκη από πλούσια και φανταχτερή ζωή για να νιώθει απόλυτα ήρεμος κι ευτυχισμένος. Η ώρα του φαγητού είναι ιερή, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του ακούραστα και καθημερινά, ο κύκλος της ημέρας του και της ζωής του είναι αυτονόητα αποδεκτός απ'την ύπαρξή του. Κι όταν κάποτε έρθει η φθορά κι η στιγμή της μεγάλης αναχώρησης, θα την αποδεχτεί με θάρρος κι αξιοπρέπεια, όπως κάνουν πάντοτε όλα τα ομοειδή του.
Έναν όρο έχει μόνο ο Όσκαρ να θέσει στις ζωές μας. Έναν όρο αδιαπραγμάτευτο για την ευτυχία του. Για το αιώνιο παρόν που βιώνει δίπλα μας. Να του ανταποδίδουμε την τυφλή κι άνευ όρων αγάπη που μας δείχνει. Με το δικό μας τρόπο, όπως θέλουμε εμείς. Έτσι κι αλλιώς μας αποδέχεται πλήρως όπως είμαστε, χωρίς να προσπαθεί να μας αλλάξει, σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες. Αρκεί να υπάρχει Αγάπη μεταξύ μας !
Πόσο σοφή είναι η φύση και τα αγνά πλάσματά της !

ΑΠΟ ΨΗΛΑ..... ! !

Η απόσταση και το ύψος γλυκαίνουν λίγο τη σκληράδα των προβλημάτων και της καθημερινότητας. Απαλύνουν τις μικρές μας προσωπικές εσωτερικές συγκρούσεις. Σαν να τα βλέπουμε συμβολικά απ'το παράθυρο ενός αεροπλάνου. Φαντάζουν όλα στα μάτια μας μικρότερα κι ασήμαντα. Οι πόλεις κι η τρέλα τους γίνονται κουκκίδες στο χάρτη μας, οι αρνητικές σκέψεις ξεθωριάζουν στο μυαλό μας, ό,τι μας λύγισε, πονάει λιγότερο την ψυχή μας.
Από τόσο μεγάλο ύψος βρίσκουμε τη δύναμη να συγχωρούμε, να παίρνουμε δυναμικές αποφάσεις, να θέλουμε να ορίζουμε εμείς αποκλειστικά τη ζωή μας.
Όσοι μας πλήγωσαν φαντάζουν μέσα μας μικροί και λίγοι. Μεγαλώνει το δικό μας μεγαλείο, πετώντας ψηλά στον ουρανό και μικραίνει το δικό τους.
Ακόμα κι εκείνοι που χτυπιούνται από άλλες τραγωδίες.....από σεισμούς, θύελλες και πλημύρες, μόνο σαν ανέβουν πολύ ψηλά..... μ'όποιο τρόπο το κατορθώσουν, μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα να εκτιμήσουν την συνολική εικόνα να δουν τα συντρίμμια πάνω στα οποία θα ξαναχτίσουν τη ζωή τους.
Όλοι για την ίδια πτήση είμαστε !
Καλό Τρελομάρτη να'χουμε !

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ! !

Εντάξει, το καταλάβαμε όλοι καλά. Περνάμε οικονομική κρίση, μας πνίγει το άγχος για την πορεία του μέλλοντός μας, οι ρυθμοί της ζωής, μας καταβροχθίζουν, η Αθήνα έχει γίνει αφόρητη, το άγχος μας έχει κατακλύσει το σώμα και την ψυχή, η υγεία μας κλονίζεται..... κι ο κατάλογος των αρνητικών στοιχείων βιβλιοδεμένος γίνεται δραματικό μυθιστόρημα.
Το θέμα είναι πως θ'αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί αυτή τη δυσοίωνη κατάσταση.
Η μόνη διαθέσιμη και χειροπιαστή δύναμη που έχουμε είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε και διαχειριζόμαστε τα διάφορα καθημερινά προβλήματα που χτυπούν την πόρτα μας.
Ας κοιταχτούμε, έστω με το ζόρι πρώτα στον καθρέφτη μας. Είναι τόσο αξιαγάπητη η φυσιογνωμία που θ'αντικρίσουμε..... με τα παραπάνω κιλά, το αποτυχημένο κούρεμα, τα στραβούλικα δόντια, το χαλαρό σώμα, το πρόσωπο με τις ρυτίδες και τη θλιμένη διάθεση, η φατσούλα που απέχει έτη φωτός από τα τέλεια πρότυπα ομορφιάς των περιοδικών και της πασαρέλας.
Είναι όμως ο πιο δικός μας άνθρωπος. Ο κολλητός μας φιλαράκος ! Αυτός που του φορτωνόμαστε νυχθημερόν, κι ας τρέχουν τα χρόνια και τον βαραίνουμε μ'όλες μας τις ανασφάλειες και τις φοβίες. Είναι ο εαυτός μας που ξεσπάμε πάνω του για ότι δεν κατορθώνουμε να πραγματοποιήσουμε στη ζωή μας. Ο εαυτός μας που πληρώνει αιώνια το λογαριασμό για τα δικά του λάθη, πάντα με απόδειξη και ΦΠΑ, τις περισσότερες φορές και για τα λάθη των άλλων. Ας ξεκινήσουμε να ξορκίζουμε την καθημερινότητα με το να συμπεριφερόμαστε καλά πρώτα σ'εκείνον. Ας τον εμψυχώσουμε ν'αντιμετωπίζει παλικαρίσια την κάθε μέρα κι ας τον κρατάμε απ'το χέρι στις δύσκολες στιγμές, ν'αναπτερώνουμε το ηθικό του.
Το κυριότερο όμως είναι να του χαμογελάμε κάθε τόσο τρυφερά κι αισιόδοξα. Έτσι χωρίς λόγο κι αιτία. Επειδή είναι εκείνος και μας ανέχεται όπως ακριβώς είμαστε. Του οφείλουμε λίγο γλύκα, καλοπιάσματα και γαλιφιές να τον ενθαρρύνουμε ν'αντισταθεί !
Ίσως μας γίνει γρήγορα απαραίτητη συνήθεια ν'αρχίσουμε να χαμογελάμε συνωμοτικά στους δρόμους όλοι μεταξύ μας. Σαν να γνωρίζουμε ένα μυστικό ψυχικής γιατρειάς που θα μας ξελαφρώνει από κοινωνικά και προσωπικά βάρη, που γνωρίζουμε μέσα μας βαθιά ότι δε θα τελειώσουν ποτέ. .........Περνά ο πόλεμος, έρχεται το τσουνάμι, ακολουθεί η οικονομική κρίση, χτυπά η τρομοκρατία, συγκλονίζει η πείνα, εξαπλώνεται η γρίπη, ανατρέπει ο σεισμός, ξεσπούν οι απεργίες.....μας παίζουν σαν μαριονέτες τα παγκόσμια πολιτικά συστήματα, ξεθωριάζουν οι ζωές μας ...και τελειωμό δεν έχει. Άντε πάλι, γαϊτανάκι όλα απ'την αρχή.
Εμείς όμως εκεί, άγρυπνοι φρουροί στην αντίσταση του χαμόγελου ! Κι ας είναι χαμόγελο με δάκρυ και θλίψη μαζί.
Δεν πειράζει.
Αρκεί να το χαρίζουμε απλόχερα στην ψυχή μας, κι ύστερα να το μοιραζόμαστε με τους γύρω μας. Τι όμορφο συναίσθημα να χαμογελάσεις με κάποιον άγνωστο στο δρόμο και να νιώσεις ότι επικοινωνείς φευγαλέα για ένα τοσοδούλι δευτερόλεπτο έστω μαζί του, σαν να του λες, σε καταλαβαίνω φίλε μου κι εγώ περνώ μια απ'τα ίδια.....

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ ! Είναι μεταδοτικό, κολλητικό, δε στοιχίζει, κάνει καλό στις ρυτίδες του προσώπου, ευνοεί την ευζωία, μειώνει τα ψυχοφάρμακα, καταργεί την μουρτζουφλιά, ξορκίζει την γκριζάδα, έχει άριστο επικοινωνιακό αποτέλεσμα, ενώνει ψυχές, απομακρύνει τον αρνητισμό, είναι οικολογικό με άριστες ορμονικές προδιαγραφές, προκαλεί εξαιρετική αντίσταση στην καθημερινότητα.....και το κυριότερο μας κάνει να βλέπουμε πιο αισιόδοξα όλη μας την ύπαρξη !