Όταν κάποιος γράφει στη μητρική του γλώσσα είναι απόλυτος διαχειριστής της ατμόσφαιρας, των νοημάτων και των συναισθημάτων που επιθυμεί να μεταδώσει στους αναγνώστες του. Φροντίζει το κείμενό του σαν ένα πολύτιμο κομμάτι απ'τον ίδιο του τον εαυτό.
Στον αντίποδα βρίσκεται αντίστοιχα ο κάθε μεταφραστής οποιουδήποτε κειμένου ή βιβλίου.
Καλείται από τη μια να υπηρετήσει πιστά μια γλωσσολογική εργασία ρουτίνας, από την άλλη να καταθέσει ψυχή σε λέξεις και προτάσεις, με αίσθημα υπευθυνότητας κι αλληλεγγύης, χωρίς να προδώσει τον άγνωστο συνεργάτη του που δε γνωρίζει...που ίσως κατοικεί στα πέρατα του κόσμου...
Ξαναγράφει με τον τρόπο του ένα βιβλίο απ'την αρχή. Με κόπο, σύνεση κι αξιοπιστία.
Στην ικανότητα ενός μεταφραστή στηρίζεται πολλές φορές αποκλειστικά η μαγεία κι η ομορφιά που εκπέμπουν κι αναδεικνύουν μια ιστορία.
Όταν δε η συγκεκριμένη τέχνη γίνεται πολύπλοκη, παράδειγμα, ένα βιβλίο απ'τα ρώσικα να μεταφραστεί στα γαλλικά και στη συνέχεια στα ελληνικά, τότε ο ρόλος κι η ενδελέχεια του επαγγελματία γίνονται καθοριστικά στοιχεία.
Συγχαρητήρια... συνήθως αφανείς υπηρέτες μιας τέχνης...κυρίες και κύριοι που το όνομά σας δυστυχώς οι περισσότεροι το προσπερνάμε σύντομα κι επιφανειακά.
Θα δανειστώ ένα τυχαίο παράδειγμα σαν απόδειξη των λόγων μου.
Την εξαιρετική κι εύστοχη μετάφραση της Κας Κατερίνας Ρούφου στο ατμοσφαιρικό κι υπερβατικό "Το παιχνίδι του αγγέλλου" του ισπανού Κάρλος Θαφόν !
Περπάτησα μαζί της στη Βαρκελώνη του '30 ! Το απόλαυσα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου