Powered By Blogger

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Ο ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΣ ΣΟΦΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΟΣΚΑΡ !

Έχει έναν υπέροχο καταγάλανο Ουρανό ! Ο Όσκαρ λιάζεται αμέριμνος κι ευτυχισμένος στο μπαλκόνι. Χαίρεται τη μέρα, απολαμβάνει τον ήλιο. Δε μοιάζει να κουβαλά περιττό φορτίο απ'το παρελθόν. Ό,τι συνέβηκε χθες...πέρασε. Το έχει διαγράψει. Ούτε το αύριο τον προβληματίζει. Όταν έρθει η ώρα του θα το αντιμετωπίσει. Το σοφό σκυλάκι γνωρίζει απ'την αρχέγονη φύση του ότι του ανήκει μόνο το παρόν. Κι αυτό το παρόν το βιώνει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
Αν ξαφνικά περάσει απ'το δρόμο μια ανεπιθύμητη γι αυτόν παρουσία, θα ταράξει για λίγο τη γαλήνη του. Θα σηκωθεί να γαυγίσει και ν'απειλήσει τον υποτιθέμενο εισβολέα. Αλλά ως εκεί. Δε δημιουργεί πολεμική σύρραξη, δε φορτίζεται με αρνητισμό, ούτε σκέφτεται πως θα προασπιστεί μελλοντικά το έδαφός του.
Στη βροχή, το κρύο και το αγιάζι μελαγχολεί, κουλουριάζεται και μιζεριάζει. Δεν αντιστέκεται σ'αυτό που υπάρχει, ούτε στα αισθήματά του. Με τη σοφία στα εκφραστικά του ματάκια ότι....κι αυτό θα προσπεράσει, ας μην του δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα απ'ότι αξίζει.
Ο καθημερινός του περίπατος είναι πάντα γι εκείνον μια μικρή γιορτή. Πάλλεται από χαρά. Η ουρίτσα του, τα υπέροχα αυτιά του, ολόκληρο το σώμα του συμμετέχουν σ'ένα ξέφρενο ξέσπασμα συναισθημάτων, μόνο για μια βόλτα, ασήμαντη και ρουτινιάρικη για μας. Λες κι ανακαλύπτει συνέχεια καινούργιες ομορφιές στο περιβάλλον που εμάς μας διαφεύγουν. Μυρίζει ατέλειωτες στιγμές τα μικρά φυλλαράκια, τους μίσχους και τους καρπούς, τρελαίνεται να κυλιέται χαρούμενα πάνω στα ξερόχορτα. Δεν έχει ανάγκη από πλούσια και φανταχτερή ζωή για να νιώθει απόλυτα ήρεμος κι ευτυχισμένος. Η ώρα του φαγητού είναι ιερή, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του ακούραστα και καθημερινά, ο κύκλος της ημέρας του και της ζωής του είναι αυτονόητα αποδεκτός απ'την ύπαρξή του. Κι όταν κάποτε έρθει η φθορά κι η στιγμή της μεγάλης αναχώρησης, θα την αποδεχτεί με θάρρος κι αξιοπρέπεια, όπως κάνουν πάντοτε όλα τα ομοειδή του.
Έναν όρο έχει μόνο ο Όσκαρ να θέσει στις ζωές μας. Έναν όρο αδιαπραγμάτευτο για την ευτυχία του. Για το αιώνιο παρόν που βιώνει δίπλα μας. Να του ανταποδίδουμε την τυφλή κι άνευ όρων αγάπη που μας δείχνει. Με το δικό μας τρόπο, όπως θέλουμε εμείς. Έτσι κι αλλιώς μας αποδέχεται πλήρως όπως είμαστε, χωρίς να προσπαθεί να μας αλλάξει, σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες. Αρκεί να υπάρχει Αγάπη μεταξύ μας !
Πόσο σοφή είναι η φύση και τα αγνά πλάσματά της !

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα Έλση. Χρόνια Πολλά και καλά. Πο΄λυ όμορφη η ιστορία σου με το σκυλάκι. Έχω κι εγώ στο σπίτι μου ένα μικρόσωμο χαριτωμένο κι έξυπνο Γιορκσάιρ, το οποίο είναι ήδη αρκετά μεγάλο σε ηλικία, κι έχει προβλήματα υγείας. Για να θωρακίσω τον εαυτό μου, συχνά φαντάζομαι ότι δεν είναι πια μαζί μας, αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να λυπάμαι ακόμη περισσότερο. Γιατί θα μου λείψει πολυ αυτός ο τετράποοδος φύλακας που με κοιτάζει με αγάπη κι ευγνωμοσύνη για το χάδι μου, και το λιγοστό φαγητό που του βάζω στο πιάτο του. Τόσα λίγα για τόσα πολλά, μόνο από ένα σκυλάκι μπορείς να τα έχεις. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγνώμη που δεν έγραψα τα σχόλια μου για το βιβλίο σου. Το βρήκα υπέροχο!!!!!.
    Η προσέγγιση ενός δύσκολου αντρικού χαρακτήρα με συγκλόνισε. Δυνατή πλοκή και χαρακτήρες, χωρίς πλατιάσματα, έντονες εικόνες και πολύ ωραίος λόγος. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή